به گزارش ستاد خبری سی‌وچهارمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی، محمد گورمز، عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و رئیس سابق سازمان دیانت ترکیه در سخنرانی خود در وبینار کنفرانس گفت: بدون شک ما در شرایط سختی به سر می‌بریم و این شرایط سخت، شامل حال تمام نقاط جهان و ملت‌های آن شده است؛ لذا ناگزیر شاهد تغییراتی اساسی در ساختار جوامع انسانی خواهیم بود.
وی ادامه داد: انسان تاکنون این شرایط را تجربه نکرده بود و اکنون وقت آن رسیده که از حوادث پیشی بگیریم و خود را برای مقابله با آن مجهز گردانیم؛ نه این‌که منتظر عکس العمل در مقابل آن بمانیم.
گورمز اضافه کرد: ما به عنوان کسانی که متعلق به جامعه دانشگاهی و پژوهشگری هستیم باید در ابتدا سنت‌های الهی در جهان هستی را درک کنیم و از آن برای فهم گذشته و حال و آینده بهره بجوییم.
وی افزود: بزرگترین اشتباهی که می‌توانیم انجام دهیم آن است که به گذشته بیاویزیم و با حبس کردن خود در زاویه‌ای بسته، برای نسل‌های آینده هیچ چیزی که برایشان مفید باشد را به جا نگذاریم و دوباره مرتکب اشتباهاتی نشوند که ما و دیگران پیش از ما، مرتکب آن شده‌اند.
عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اذعان کرد: وقتی به تاریخ بیماری‌های فراگیر می‌نگریم می‌بینیم که این بیماری‌های واگیردار وقوع سلسله اتفاقاتی را تسریع بخشیده و سوالات زیادی را در زمینه‌های مختلف فکری و فرهنگی ایجاد کرده‌اند. حتی گاهی به برخی افکار قدیمی پایان داده و مولد افکار و فرهنگ‌های جدید بوده‌اند.
وی اضافه کرد: علمای بزرگوار! منطق سلیم و شرع حکیم بر ما واجب می‌کند که بعد از تجربیات گذشته و حال، به آینده بنگریم و با ترسیم الگوهای مشابه، برای آینده برنامه ریزی کرده و استراتژی‌های لازم برای آینده دین و تدین را طراحی کرده و آن را در اختیار تمام عالمان دینی، مبلغین و طلبه علوم دینی قرار دهیم تا آنان آمادگی تمام را برای آینده کسب کنند.
گورمز عنوان کرد: البته مسائل دیگری وجود دارد که لازم است بر روی آن متمرکز شویم؛ اولا، زمینه اجتماعی، یعنی مسائل اجتماعی که ممکن است بروز پیدا کرده و بر دین و تدین تاثیر بگذارد. تاثیر بیماری فراگیر بر تدین فردی به جای تدین دسته جمعی که همیشه اسلام بر آن متمرکز بوده است و دیگری تاثیر بحران بر انتقال تدین از عام به خاص و کاهش رتبه‌های افقی در زمینه ایمان و تاکید بر روابط عمودی بین بنده و معبودش.
وی گفت: ثانیا، زمینه سیاسی، در حال حاضر کشورها، به جای گشایش، به سمت بسته شدن می‌روند یعنی شرایطی مشابه قرن گذشته و اوایل قرن حاضر. کشورها به سمت نظام‌های جامعتر و دیکتاتوری می‌روند تا به ادعای خودشان از جوامع حفاظت کنند. در این میان فتوای علما به چه سمت و سویی خواهد رفت و سخنرانی دینی جدید ما در خصوص مسائل سیاسی و حقوق ملت‌ها به چه صورت در خواهد آمد؟
عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی یادآور شد: سوم زمینه اقتصادی، برخی گزارشات حاکی از آن است که اقتصاد جهانی کوچکتر شده و در سال‌های آینده به 70 درصد حجم کنونی خواهد رسید و این یکی از اثرات مستقیم بحران کنونی است. لذا انتظار می‌رود که اقتصاد جهانی به دنبال راه حل‌های جدیدی باشد که برخی از آن قاتل طبقات ضعیف، فقیر و متوسط بوده و برخی نیز نه توسعه جویانه بلکه استثمارگرانه خواهد بود.
وی افزود: چهارم، زمینه آموزشی، قبل از وبا، تکنولوژی به شکلی بر آموزش سیطره پیدا کرده بود اما با آمدن ویروس کرونا باعث شد به طور کلی بر نظام آموزشی، معلم و متعلم مسلط شود. این مساله چه تاثیری بر فلسفه علم و آموزش در فرهنگ ما خواهد داشت؟ چگونه آموزش را بدون روش بحث و جدل و شیوه‌های معمول در اسلام، به گونه ای اخلاقی طراحی کنیم؟
گورمز خاطرنشان کرد: پنجم زمینه اخلاقی، روانی و انسانی، آینده پر از بیماری‌های روانی ناشی از نگرانی و اضطراب خواهد بود. علاوه بر این، بیماری‌های گذشته انسان نیز در این شرایط بیشتر هم خواهد شد، مثل طمع، فریبکاری و غیره. ششم زمینه محیط زیستی، ای عالمان! شنوندگان گرامی! نمی‌شود که هر آنچه از این کره خاکی باقی مانده را نابود کنیم. اکنون می‌بینیم که چگونه این ویروس کوچک ما را در خانه‌هایمان حبس کرده است. نظرات ما در خصوص محیط زیست چه خواهد بود؟ آیا باعث خواهد شد که ما به وظایفمان در قبال محیط زیست عمل کنیم و میثاقی در خصوص حمایت از هستی با طبیعت ببندیم؟
وی ادامه داد: هفتم زمینه علمی و دینی، برخی جنگی را میان علم و دین به پا کرده‌اند. این مساله ناشی از فهم غلط از دین و درک نادرست از علم است. دین هرگز برای مداوای ویروس‌ها یا انجام عمل جراحی نیامده است و علم نیز هرگز برای علاج دردهای روحی انسان اختراع نشده است. این بحران، فرصتی طلایی برای ماست تا بار دیگر ماهیت روابط علوم دینی با علوم طبیعی را تشریح کنیم.
عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی گفت: ما امروز در مقابل انتخاب‌هایی اساسی در زمان‌هایی حیاتی قرار داریم و باید نظرات و راه خود را با دقت زیاد انتخاب کنیم؛ چون تاثیرات آن تا دهه‌ها بلکه تا قرن‌ها باقی خواهد ماند. آیا ما شایسته این مسئولیت هستیم؟ امید من آن است که امت محمدی از پس این امانت بر آمده و امید این امت بعد از خداوند سبحان، به شما دانشمندان بزرگوار است که به نظر من شما شایسته این اعتماد نیز هستید.