به گزارش ستاد خبری سی و چهارمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، دکتر حسن غفوری فرد، عضو اتحادیه جهانی تقریب نهاد احزاب و فعالان سیاسی در وبینار «مبانی و چالش های دینی و معنوی در مواجهه با بلایا و مصائب» در سی و چهارمین کنفرانس وحدت اسلامی گفت: به نظر می آید که همه گیری کرونا در حال تبدیل شدن به نقطه عطفی در تاریخ است از این نظر که نشانگر پایان یک دوره در تاریخ و آغاز عصری دیگر به حساب می آید.
وی افزود: به نظر من در مسیر حرکت به سوی یک رکود بزرگ دیگر هستیم. فکر می کنم مهمترین چالش ها و تهدیدهایی که کرونا متوجه سلامت بشریت و صلح و توسعه جهانی کرده است را می توان در چند دسته طبقه بندی کرد. دسته اول به جنبه زندگی اجتماعی انسان ها بر می گردد. تغییرات بزرگی در این جنبه حاصل شده به گونه ای که انسان ها از فرصت دیدن همدیگر و صحبت از نزدیک محروم شده اند. این امر موجب تضعیف زندگی اجتماعی شده و می تواند جوامع را به نابودی بکشاند.
عضو اتحادیه جهانی تقریب نهاد احزاب و فعالان سیاسی اضافه کرد: دومین جنبه، شوک بزرگی است که به اقتصاد، صنعت، آموزش و حوزه های معنوی زندگی مردم وارد خواهد شد. در حال حاضر، بخش اعظم مکان های مقدس بسته شده اند. دیگر انسان ها نمی توانند به مساجد، عبادتگاه ها، کلیساها، معابد بروند، حتی برای عبادات معمولی. اگر هر چه سریعتر کاری برای مقابله با این بیماری انجام نشود آمار تلفات روز به روز بالاتر خواهد رفت.
وی ادامه داد: جنبه بعدی به جنگی است که بین ابرقدرت ها در جریان است و هر طرف سعی می کند طرف دیگر را به خلق این ویروس منحوس متهم کند. ممکن است در نهایت با انسان هایی طرف شویم دچار مشکلات جسمی و روحی جدی اند و سلامت شان با مشکل مواجه شده اند. علت عمده این امر را باید در از دست دادن عزیزان و آسیب های اقتصادی یافت. جنبه بعدی این است که همه جا آدم هایی را می بینیم که کار خود را از دست داده اند و شاید حتی برای تأمین غذای خود با مشکل مواجه شوند.
دکتر غفوری فرد گفت: اینجا مهمترین مسئولیت بر دوش جامعه بین المللی، سازمان های مردم نهاد، احزاب سیاسی، فعالان اجتماعی و البته دولت هاست. اولا، ابتدا باید ضرورت همکاری بین المللی را بپذیریم. باید تا حد امکان همین امروز با یکدیگر اشتراک مساعی داشته باشیم و گرنه شاید فردایی نباشد و نتوانیم زنده بمانیم. ثانیا باید درک بین المللی مشترکی از روند بیماری به دست بیاوریم. ثالثا باید هر طور که می توانیم به کشورهای در حال توسعه کمک کنیم، کمک ها شامل مراقبت های پزشکی، دارو و حتی پول برای حفظ معیشت. سازمان های چندجانبه مانند سازمان ملل و سازمان جهانی بهداشت در این امر و مبارزه با بحرانی که با آن مواجهیم نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. ما هم باید به آنها در ایفای چنین نقشی یاری برسانیم.
وی اضافه کرد: در وهله اول تمامی دانشمندان باید به کمک سازمان جهانی بهداشت بروند تا راهی از وضعیت کنونی پیدا شود. صاحبان تمامی صنایع بزرگ و فن آوری های نوین هم باید به هر طریق که می توانند حامی سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی باشند. کشورهای توسعه یافته هم باید این دو سازمان را از نظر مالی پشتیبانی کنند. دوم اینکه تمامی تحریم ها علیه کلیه کشورها باید برداشته شده یا حداقل به مدت ۵ سال تعلیق شوند. خیلی زود است که از اکنون به دوران پساکرونا فکر کنیم. در حال حاضر آنقدر مشکلات پیش روی ما زیادند که نمی توان به صورت دقیق به دوران پساکرونا فکر کرد. همه چیز بستگی به شدت شوک اقتصادی اجتماعی آتی بستگی دارد و لذا برای پیش بینی های معتبر بسیار زود است.
عضو اتحادیه جهانی تقریب نهاد احزاب و فعالان سیاسی تصریح کرد: سه سناریو محتمل اند که بهترین حالت آن آشفتگی های اقتصادی با شدت متوسط است. این حالت را می توان با نظم کنونی جهان و از طریق بسیج ابزارهای مالی موجود مدیریت کرد. بر اساس سناریوی دوم که محتمل تر است و سناریوی بد نامگذاری می شود آسیب های اقتصادی جدی به کشورها وارد می شود. در سومین یا بدترین سناریو شاهد سقوط وحشتناک اقتصادها در مقیاسی بالقوه تاریخی خواهیم بود که موجب تحولات اقتصادی اجتماعی عمیق در برخی کشورها خواهد شد.
وی افزود: سرنوشت همه انسان ها به هم گره خورده است. همه مردم دنیا عضو یک جامعه اند و سرنوشت مشترک دارند. همه در یک قایق نشسته ایم و برای بقا به کمک هم نیاز داریم و الا زنده نخواهیم ماند. اکنون به این موضوع می رسیم که از دست احزاب سیاسی چه بر می آید؟ فراموش نباید کرد که بحران های مالی را نمی توان صرفا در سطح ملی حل کرد و هیچ کشوری نیست که به تنهایی بتواند بر این چالش مهیب فایق آید. این امر مستلزم همکاری و هماهنگی جهانی است.
دکتر غفوری فرد تأکید کرد: کیفیت رهبری احزاب سیاسی در دوران بحران به طور قطع بر روند رفع بحران تاثیر جدی خواهد گذاشت. رهبران در وهله اول باید آرام و خونسرد بوده و مواضع سیاسی مقتدر اتخاذ کنند. دوم اینکه رهبران باید نگرش جامع داشته باشند بویژه در زمان مواجهه با شرایط ناشناخته و تهدیدات. رهبران باید در این شرایط بلند نظر بوده و نظرات و توصیه های همه کارشناسان را جویا شوند. با اختیار بخشی به دیگران، رهبران می توانند فرآیند یافتن راه حل های موثر را تسهیل کنند.
وی ادامه داد: انتظار مردم از سیاست مداران، رهبری جامعه و تلاش برای تضمین منافع مشترک است نه ورود به سیاست ها و جدل های حزبی یا عرضه خودشان. رهبران باید تلاش کنند در چنین موقعیت های نگرش های غیرحزبی داشته باشند و تا حد ممکن با دیگر افراد و نهادها با گرایشات حزبی متفاوت کار کنند بدون اینکه خدشه ای به نقش و مسئولیت های خود ذیل قانون اساسی وارد کنند. تدوین راهبرد خروج، نکته مهم دیگری است.